6.2.3 Encore

Badacze spowodowali, że komputery użytkowników potajemnie odwiedzały witryny, które potencjalnie zostały zablokowane przez represyjne rządy.

W marcu 2014 r. Sam Burnett i Nick Feamster uruchomili Encore, system zapewniający cenzurę internetową w czasie rzeczywistym i na skalę światową. Aby to zrobić, naukowcy, którzy byli w Georgia Tech, zachęcali właścicieli witryn do instalowania tego małego fragmentu kodu w plikach źródłowych swoich stron internetowych:

 <iframe  src= "//encore.noise.gatech.edu/task.html"  width= "0"  height= "0"  style= "display: none" ></iframe> 

Jeśli zdarzy ci się odwiedzić stronę internetową z tym fragmentem kodu w niej, twoja przeglądarka spróbuje skontaktować się ze stroną internetową, którą badacze monitorowali pod kątem możliwej cenzury (np. Strona internetowa zbanowanej partii politycznej). Następnie Twoja przeglądarka poinformuje badaczy o możliwości skontaktowania się z potencjalnie zablokowaną witryną (rysunek 6.2). Co więcej, wszystko to będzie niewidoczne, dopóki nie sprawdzisz źródłowego pliku HTML strony internetowej. Takie niewidoczne żądania stron trzecich są dość powszechne w Internecie (Narayanan and Zevenbergen 2015) , ale rzadko obejmują wyraźne próby zmierzenia cenzury.

Rysunek 6.2: Schemat projektu badawczego Encore (Burnett and Feamster 2015) . Strona źródłowa ma osadzony w niej mały fragment kodu (krok 1). Komputer renderuje stronę WWW, która wyzwala zadanie pomiarowe (krok 2). Komputer próbuje uzyskać dostęp do celu pomiaru, który może być stroną zabronionej grupy politycznej (krok 3). Cenzor, taki jak rząd, może następnie zablokować twój dostęp do celu pomiaru (krok 4). Na koniec komputer podaje wyniki tej prośby badaczom (nie pokazano na rysunku). Reprodukcja za zgodą Burnett and Feamster (2015) , rysunek 1.

Takie podejście do pomiaru cenzury ma kilka bardzo atrakcyjnych właściwości technicznych. Jeśli wystarczająca liczba stron internetowych zawiera ten prosty fragment kodu, wówczas Encore może dostarczyć w czasie rzeczywistym, globalną miarę, które strony są cenzurowane. Przed rozpoczęciem projektu naukowcy przeprowadzili rozmowy z IRB, którzy odmówili przeglądu projektu, ponieważ nie było to "badanie przedmiotów ludzkich" zgodnie ze wspólną zasadą (zbiór przepisów regulujących większość badań finansowanych przez rząd federalny w Stanach Zjednoczonych, więcej informacji, patrz załącznik historyczny na końcu tego rozdziału).

Wkrótce po uruchomieniu Encore, Ben Zevenbergen, ówczesny student, skontaktował się z badaczami, aby zadać pytania na temat etyki projektu. W szczególności Zevenbergen obawia się, że ludzie w niektórych krajach mogą być narażeni na ryzyko, jeśli ich komputer spróbuje odwiedzić pewne wrażliwe strony internetowe, a ci ludzie nie wyrazili zgody na udział w badaniu. Na podstawie tych rozmów zespół Encore zmodyfikował projekt, próbując zmierzyć cenzurę tylko Facebooka, Twittera i YouTube'a, ponieważ próby dostępu do tych witryn przez osoby trzecie są powszechne podczas normalnego przeglądania stron internetowych (Narayanan and Zevenbergen 2015) .

Po zebraniu danych za pomocą tego zmodyfikowanego projektu, referat opisujący metodologię i niektóre wyniki został przesłany do SIGCOMM, prestiżowej konferencji informatycznej. Komitet programowy docenił techniczny wkład pracy, ale wyraził zaniepokojenie brakiem świadomej zgody uczestników. Ostatecznie komitet programowy zdecydował się opublikować artykuł, ale z oświadczeniem podpisującym wyrażającym obawy etyczne (Burnett and Feamster 2015) . Takie podpisanie oświadczenia nigdy wcześniej nie było używane w SIGCOMM, a niniejsza sprawa doprowadziła do dodatkowej debaty wśród informatyków na temat natury etyki w ich badaniach (Narayanan and Zevenbergen 2015; B. Jones and Feamster 2015) .