6.6.4 Podejmowanie decyzji w obliczu niepewności
Niepewność nie musi prowadzić do bezczynności.
Czwarty i ostatni obszar, w którym oczekuję od badaczy walki, to podejmowanie decyzji w obliczu niepewności. To znaczy, po filozofowaniu i balansowaniu, etyka badań polega na podejmowaniu decyzji o tym, co robić, a czego nie. Niestety, decyzje te często muszą być podejmowane na podstawie niekompletnych informacji. Na przykład, projektując Encore, naukowcy mogli chcieć poznać prawdopodobieństwo, że spowoduje to, że ktoś zostanie odwiedzony przez policję. Lub, podczas projektowania emocjonalnej kontagii, naukowcy mogliby chcieć poznać prawdopodobieństwo, że może wywołać depresję u niektórych uczestników. Te prawdopodobieństwa były prawdopodobnie bardzo niskie, ale nie były znane przed rozpoczęciem badań. A ponieważ żaden z projektów nie publicznie śledzi informacje o zdarzeniach niepożądanych, te prawdopodobieństwa wciąż nie są powszechnie znane.
Niepewności nie dotyczą wyłącznie badań społecznych w erze cyfrowej. Kiedy raport Belmont opisywał systematyczną ocenę ryzyk i korzyści, jednoznacznie przyznał, że trudno byłoby dokładnie określić ich ilość. Niepewności te są jednak poważniejsze w erze cyfrowej, częściowo dlatego, że mamy mniej doświadczenia z tego rodzaju badaniami, a częściowo ze względu na charakterystykę samego badania.
Biorąc pod uwagę te niewiadome, niektórzy ludzie wydają się popierać coś w stylu "lepiej nie przepraszać", co jest potoczną wersją Zasady ostrożności . Podczas gdy takie podejście wydaje się rozsądne - być może nawet mądre - może faktycznie wyrządzić krzywdę; jest chłodzenie do badań; i powoduje, że ludzie przyjmują zbyt wąski pogląd na sytuację (Sunstein 2005) . Aby zrozumieć problemy z Zasada ostrożności, rozważmy Emocjonalną Contagion. Eksperyment przewidywał zaangażowanie około 700 000 osób i istniała pewna szansa, że ludzie doświadczeni doświadczą szkody. Ale była też pewna szansa, że eksperyment może przynieść wiedzę, która byłaby korzystna dla użytkowników Facebooka i społeczeństwa. W związku z tym, chociaż pozwolenie na eksperyment stanowiło ryzyko (co zostało obszernie omówione), zapobieganie eksperymentowi również stanowiłoby ryzyko, ponieważ mogłoby ono wygenerować cenną wiedzę. Oczywiście wybór nie polegał na tym, że eksperyment był wykonywany, a nie na eksperymencie; istniało wiele możliwych modyfikacji projektu, które mogły doprowadzić go do innej równowagi etycznej. Jednak w pewnym momencie naukowcy będą mieli wybór między przeprowadzeniem badania, a jego brakiem, a ryzyko zarówno w działaniu, jak i bezczynności. Nie należy koncentrować się wyłącznie na ryzyku działania. Po prostu nie ma podejścia bez ryzyka.
Wykraczając poza Zasada Ostrożności, jednym z ważnych sposobów myślenia o podejmowaniu decyzji z niepewnością jest minimalny standard ryzyka . Standard ten próbuje zmierzyć ryzyko danego badania z ryzykiem, które uczestnicy podejmują w swoim codziennym życiu, na przykład uprawiając sport i prowadząc samochody (Wendler et al. 2005) . Takie podejście jest cenne, ponieważ ocena, czy coś spełnia minimalny standard ryzyka, jest łatwiejsza niż ocena faktycznego poziomu ryzyka. Na przykład w emocjonalnej kontrapii, przed rozpoczęciem badania, naukowcy mogli porównać emocjonalną zawartość kanałów informacyjnych w eksperymencie z innymi kanałami informacyjnymi na Facebooku. Gdyby były podobne, naukowcy mogliby stwierdzić, że eksperyment spełnił minimalny standard ryzyka (MN Meyer 2015) . I mogliby podjąć tę decyzję, nawet jeśli nie znali absolutnego poziomu ryzyka . To samo podejście można zastosować do Encore. Początkowo Encore uruchamiał żądania do stron internetowych, które były znane jako poufne, takich jak zakazane grupy polityczne w krajach o represyjnych rządach. W związku z tym nie było to minimalne ryzyko dla uczestników w niektórych krajach. Jednak poprawiona wersja Encore, która tylko uruchamiała żądania na Twitterze, Facebooku i YouTube, była minimalnym ryzykiem, ponieważ prośby do tych stron są uruchamiane podczas normalnego przeglądania stron internetowych (Narayanan and Zevenbergen 2015) .
Drugim ważnym pomysłem przy podejmowaniu decyzji o badaniach o nieznanym ryzyku jest analiza mocy , która pozwala badaczom obliczyć wielkość próbki, której będą potrzebować, aby niezawodnie wykryć efekt o określonej wielkości (Cohen 1988) . Jeśli twoje badanie może narazić uczestników na ryzyko - nawet minimalne ryzyko - wtedy zasada Miłosierdzia sugeruje, że powinieneś nałożyć najmniejsze ryzyko potrzebne do osiągnięcia swoich celów badawczych. (Pomyśl zasady Reduce w rozdziale 4.) Chociaż niektórzy badacze mają obsesję czyni naukę tak duża, jak to możliwe, etyka badań sugerują, że naukowcy powinni uczynić naukę tak małe, jak to możliwe. Analiza mocy nie jest nowa, oczywiście, ale istnieje istotna różnica między sposobem, w jaki była używana w erze analogowej, a tym, w jaki sposób powinna ona być stosowana dzisiaj. W erze analogowej badacze generalnie przeprowadzali analizę mocy, aby upewnić się, że ich badania nie były zbyt małe (tj. Teraz jednak naukowcy powinni przeprowadzić analizę mocy, aby upewnić się, że ich badanie nie jest zbyt duże (tj. Nadmierne zasilanie).
Minimalny standard ryzyka i analiza mocy pomagają uzasadnić i opracować badania, ale nie dostarczają żadnych nowych informacji o tym, jak uczestnicy mogą się czuć na temat twojego badania i jakie ryzyko mogą z niego wyniknąć. Innym sposobem radzenia sobie z niepewnością jest gromadzenie dodatkowych informacji, co prowadzi do badań etycznych i testów etapowych.
W badaniach etyczno-odpowiedź, badacze przedstawiają krótki opis proponowanego projektu badawczego, a następnie zadać dwa pytania:
- (Q1) "Jeśli ktoś dbał o były uczestnik kandydatem do tego eksperymentu, co chcesz, że osoby, które należy uwzględnić jako uczestnik?": [Tak], [nie mam preferencji] [Nie]
- (Q2) "Czy wierzysz, że naukowcy powinni mieć możliwość dokonać tego eksperymentu?": [Tak] [Tak, ale ostrożnie], [nie jestem pewien] [Nie]
Po każdym pytaniu respondenci otrzymują miejsce, w którym mogą wyjaśnić swoją odpowiedź. Wreszcie, respondenci - którzy mogą być potencjalnymi uczestnikami lub osobami rekrutowanymi na rynku pracy z mikrotaskami (np. Amazon Mechanical Turk) - udzielają odpowiedzi na podstawowe pytania demograficzne (Schechter and Bravo-Lillo 2014) .
Ankiety dotyczące reakcji na ankietę mają trzy cechy, które uważam za szczególnie atrakcyjne. Po pierwsze, zdarzają się przed przeprowadzeniem badania i dlatego mogą zapobiegać problemom przed rozpoczęciem badań (w przeciwieństwie do podejść monitorujących niepożądane reakcje). Po drugie, respondenci w badaniach etycznych nie są zwykle badaczami, co pomaga badaczom zobaczyć ich badania z perspektywy społeczeństwa. Wreszcie, badania etyczne-odpowiedzi umożliwiają naukowcom przedstawienie wielu wersji projektu badawczego w celu oceny postrzeganej równowagi etycznej różnych wersji tego samego projektu. Jednym z ograniczeń badań etycznych jest jednak to, że nie jest jasne, jak wybierać między różnymi projektami badawczymi, biorąc pod uwagę wyniki badań. Jednak mimo tych ograniczeń pomocne wydają się badania etyczne. w rzeczywistości raport Schechter and Bravo-Lillo (2014) porzucają planowane badania w odpowiedzi na obawy zgłaszane przez uczestników badania dotyczącego etycznej reakcji.
Podczas gdy ankiety dotyczące reakcji etycznych mogą być pomocne w ocenie reakcji na proponowane badania, nie mogą mierzyć prawdopodobieństwa ani ciężkości niepożądanych zdarzeń. Jednym ze sposobów, w jaki badacze medyczni radzą sobie z niepewnością w sytuacjach wysokiego ryzyka, jest przeprowadzanie prób etapowych - podejścia, które może być pomocne w niektórych badaniach społecznych. Podczas testowania skuteczności nowego leku naukowcy nie od razu przeskakują do dużego randomizowanego badania klinicznego. Zamiast tego najpierw prowadzą dwa rodzaje badań. Początkowo, w fazie I badania, badacze koncentrują się szczególnie na znalezieniu bezpiecznej dawki, a badania te obejmują niewielką liczbę osób. Po ustaleniu bezpiecznej dawki, badania II fazy oceniają skuteczność leku; to jest jego zdolność do pracy w najlepszym przypadku (Singal, Higgins, and Waljee 2014) . Dopiero po ukończeniu badań fazy I i II można ocenić nowy lek w dużej randomizowanej kontrolowanej próbie. Podczas gdy dokładna struktura etapowych badań wykorzystywanych w opracowywaniu nowych leków może nie być odpowiednia dla badań społecznych, w obliczu niepewności badacze mogliby przeprowadzić mniejsze badania wyraźnie koncentrujące się na bezpieczeństwie i skuteczności. Na przykład, dzięki Encore, możesz sobie wyobrazić naukowców zaczynających od uczestników z krajów o silnych rządach prawa.
Łącznie te cztery podejścia - minimalny standard ryzyka, analiza mocy, sondaże etyczne i testy etapowe - mogą pomóc w rozsądnym postępowaniu, nawet w obliczu niepewności. Niepewność nie musi prowadzić do braku działania.
