5.4.2 PhotoCity

PhotoCity rozwiązuje jakości danych i pobierania próbek problemów rozproszonego zbierania danych.

Serwisy takie jak Flickr i Facebook umożliwiają udostępnianie zdjęć znajomym i rodzinie, a także tworzą ogromne repozytoria zdjęć, które można wykorzystać do innych celów. Na przykład Sameer Agarwal i jego współpracownicy (2011) próbowali wykorzystać te zdjęcia do "Budowania Rzymu w jeden dzień" poprzez przeprojektowanie 150 000 zdjęć Rzymu w celu stworzenia trójwymiarowej rekonstrukcji miasta. W przypadku niektórych silnie sfotografowanych budynków - takich jak Koloseum (ryc. 5.10) - naukowcy odnosili częściowe sukcesy, ale rekonstrukcje ucierpiały, ponieważ większość zdjęć została zrobiona z tych samych kultowych perspektyw, pozostawiając fragmenty budynków bez sfotografowania. W związku z tym obrazy z repozytoriów zdjęć były niewystarczające. Ale co zrobić, jeśli wolontariusze mogą zostać pozyskani w celu zebrania niezbędnych zdjęć, aby wzbogacić te już dostępne? Zastanawiając się nad analogią sztuki w rozdziale 1, co by było, gdyby gotowe obrazy mogły zostać wzbogacone obrazami Custommade?

Rysunek 5.10: Rekonstrukcja 3D Koloseum z dużego zestawu obrazów 2D z projektu "Budowanie Rzymu w jeden dzień". Trójkąty przedstawiają miejsca, z których zrobiono zdjęcia. Reprodukowane za zgodą html wersji Agarwal et al. (2011) .

Aby umożliwić ukierunkowane gromadzenie dużej liczby zdjęć, Kathleen Tuite i współpracownicy opracowali PhotoCity, grę przesyłającą zdjęcia. PhotoCity przekształciło potencjalnie pracochłonne zadanie zbierania danych - przesyłanie zdjęć - w grę przypominającą działania zespołów, zamków i flag (rysunek 5.11) i zostało po raz pierwszy wdrożone w celu stworzenia trójwymiarowej rekonstrukcji dwóch uniwersytetów: Cornell University i University z Waszyngtonu. Badacze rozpoczęli proces, przesyłając zdjęcia nasion z niektórych budynków. Następnie gracze z każdego kampusu sprawdzili aktualny stan rekonstrukcji i zdobyte punkty, przesyłając zdjęcia, które poprawiły odbudowę. Na przykład, jeśli aktualna rekonstrukcja Biblioteki Uris (w Cornell) była bardzo niejednolita, gracz mógł zdobywać punkty, przesyłając jej nowe zdjęcia. Dwie funkcje tego procesu przesyłania są bardzo ważne. Po pierwsze, liczba punktów, które gracz otrzymał, opierała się na kwocie dodanej do rekonstrukcji ich zdjęcia. Po drugie, przesłane zdjęcia musiały pokrywać się z istniejącą rekonstrukcją, aby mogły zostać zweryfikowane. Ostatecznie naukowcy byli w stanie stworzyć trójwymiarowe modele budynków w wysokiej rozdzielczości na obu kampusach (rysunek 5.12).

Rysunek 5.11: PhotoCity okazało potencjalnie pracochłonne zadanie zbierania danych (tj. Wgrywania zdjęć) i przekształciło je w grę. Reprodukowane za zgodą Tuite et al. (2011) , rysunek 2.

Ilustracja 5.12: Gra PhotoCity umożliwiła naukowcom i uczestnikom tworzenie wysokiej jakości modeli 3D budynków za pomocą zdjęć przesłanych przez uczestników. Reprodukowane za zgodą Tuite et al. (2011) , rysunek 8.

Projekt PhotoCity rozwiązał dwa problemy, które często pojawiają się w rozproszonym gromadzeniu danych: sprawdzanie poprawności danych i pobieranie próbek. Najpierw sprawdzono poprawność zdjęć, porównując je z poprzednimi zdjęciami, które z kolei porównano z poprzednimi zdjęciami z powrotem do zdjęć nasion przesłanych przez naukowców. Innymi słowy, z powodu tej wbudowanej redundancji, bardzo trudno było komuś załadować zdjęcie niewłaściwego budynku, przypadkowo lub celowo. Ta funkcja projektowania oznaczała, że ​​system chronił się przed błędnymi danymi. Po drugie, system punktacji w naturalny sposób przygotował uczestników do zbierania najcenniejszych, a nie najwygodniejszych danych. Oto niektóre ze strategii, które gracze opisywali, aby zdobyć więcej punktów, co jest równoważne ze zbieraniem cenniejszych danych (Tuite et al. 2011) :

• "[Próbowałem] zbliżenie pory dnia i oświetlenia, że ​​niektóre zdjęcia zostały podjęte; pomogłoby zapobiec odrzuceniu przez grę. Z powiedział, że pochmurne dni były zdecydowanie najlepszy w kontaktach z narożnikami, ponieważ mniej kontrastowy pomógł postać gry na zewnątrz geometrii z moich obrazów. "

• "Kiedy było słonecznie, ja wykorzystane funkcje anti-shake mojego aparatu, aby sobie pozwolić na robienie zdjęć podczas spaceru wokół danej strefie. To pozwoliło mi podjąć ostre zdjęcia przy jednoczesnym braku konieczności zatrzymania mojego kroku. Również bonusowe: mniej ludzi patrzyła na mnie "!

• "Biorąc wiele zdjęć jednego budynku z aparatem 5 megapikseli, a następnie wraca do domu do przedstawienia, czasami nawet do 5 występów na sesję weekendu była pierwotna strategia zdjęcia capture. Porządkowanie zdjęć w folderach zewnętrznych dysków twardych od regionu kampusu, budynek, a potem twarz budynku pod warunkiem dobrej hierarchii struktury przesłane. "

Oświadczenia te pokazują, że jeśli uczestnicy otrzymają odpowiednią informację zwrotną, mogą stać się ekspertami w zbieraniu danych, które zainteresują naukowców.

Ogólnie rzecz biorąc, projekt PhotoCity pokazuje, że pobieranie próbek i jakość danych nie stanowią problemu nie do pokonania w rozproszonym gromadzeniu danych. Ponadto pokazuje, że projekty gromadzenia danych rozproszonych nie ograniczają się do zadań, które ludzie już wykonują, takich jak obserwowanie ptaków. Przy odpowiednim projekcie wolontariusze mogą być zachęcani do robienia innych rzeczy.