6.5 Dua rangka kerja etika

Kebanyakan perbahasan mengenai etika penyelidikan mengurangkan perbezaan pendapat antara consequentialism dan tata susila.

Keempat-empat prinsip etika yang diri mereka sebahagian besarnya berasal dari dua lagi rangka kerja etika abstrak: consequentialism dan tata susila. Memahami rangka kerja ini adalah berguna kerana ia akan membantu anda mengenal pasti dan kemudian sebab tentang salah satu ketegangan yang paling asas dalam etika penyelidikan: apabila anda boleh menggunakan cara yang berpotensi tidak beretika untuk mencapai akhir beretika.

Consequentialism, yang mempunyai akar dalam kerja-kerja Jeremy Bentham dan John Stuart Mill, memberi tumpuan kepada mengambil tindakan yang membawa kepada negeri-negeri yang lebih baik di dunia (Sinnott-Armstrong 2014) . Prinsip kebajikan, yang memberi tumpuan kepada mengimbangi risiko dan faedah, berakar umbi dalam pemikiran consequentialist. Sebaliknya, tata susila, yang mempunyai akar dalam kerja-kerja Immanuel Kant, memberi tumpuan kepada tugas etika, bebas daripada akibat mereka (Alexander and Moore 2015) . Prinsip Menghormati Orang, yang memberi tumpuan kepada autonomi peserta, berakar umbi dalam pemikiran deontological. Satu cara yang cepat dan mentah untuk membezakan kedua-dua rangka kerja adalah bahawa consequentialists memberi tumpuan kepada hujung dan deontologists memberi tumpuan kepada cara.

Untuk melihat bagaimana kedua-dua rangka kerja boleh berbeza, pertimbangkan kebenaran. Kedua-dua rangka kerja boleh digunakan untuk menyokong persetujuan tetapi atas sebab-sebab yang berbeza. Hujah consequentialist untuk persetujuan ialah ia membantu untuk mengelakkan kemudaratan kepada peserta dengan melarang penyelidikan yang tidak betul mengimbangi risiko dan manfaat yang dijangkakan. Dalam erti kata lain, pemikiran consequentialist akan menyokong persetujuan kerana ia membantu mencegah hasil buruk bagi peserta. Walau bagaimanapun, hujah yang deontological untuk persetujuan memberi tumpuan kepada tugas seorang penyelidik untuk menghormati autonomi peserta beliau. Memandangkan pendekatan ini, yang consequentialist tulen mungkin sanggup untuk mengetepikan keperluan persetujuan dalam suasana di mana tidak ada risiko, manakala deontologist tulen tidak mungkin.

Kedua-dua consequentialism dan tata susila menawarkan wawasan etika penting, tetapi masing-masing boleh diambil ke keterlaluan tidak masuk akal. Untuk consequentialism, satu daripada kes yang teruk boleh dipanggil Transplant. Bayangkan seorang doktor yang mempunyai lima pesakit mati kegagalan organ dan seorang pesakit sihat yang organ boleh menyimpan semua lima. Di bawah keadaan tertentu, seorang doktor consequenalist akan dibenarkan dan walaupun dikehendaki-membunuh pesakit yang sihat untuk mendapatkan organ. Fokus lengkap di hujung, tanpa mengambil kira cara, cacat.

Begitu juga, tata susila juga boleh diambil ke keterlaluan janggal, seperti dalam kes yang boleh dipanggil Timebomb. Bayangkan seorang pegawai polis yang telah menangkap seorang pengganas yang tahu lokasi yang Timebomb berdetik yang akan membunuh berjuta-juta orang. Seorang pegawai polis deontological tidak akan berdusta untuk menipu pengganas supaya mendedahkan lokasi bom. Fokus lengkap mengenai cara, tanpa hal hujung, juga cacat.

Dalam amalan, kebanyakan penyelidik sosial tersirat memeluk campuran kedua-dua rangka kerja etika. Menyedari pengadunan ini sekolah-sekolah yang beretika membantu menjelaskan mengapa banyak perdebatan-mana etika cenderung untuk menjadi antara mereka yang lebih consequentialist dan mereka yang lebih deontological-memakai t membuat banyak kemajuan. Ini perbahasan jarang menyelesaikan kerana consequentialists menawarkan hujah-hujah mengenai hujung, hujah-hujah yang tidak meyakinkan untuk deontologists yang bimbang tentang cara. Begitu juga, deontologists cenderung untuk menawarkan hujah-hujah mengenai cara, yang tidak meyakinkan untuk consequentialists yang memberi tumpuan kepada hujung. Hujah antara consequentialists dan deontologists adalah seperti dua kapal-kapal pada waktu malam.

Satu penyelesaian kepada perdebatan ini akan bagi penyelidik sosial untuk menghasilkan campuran yang konsisten, dari segi moral yang kukuh, dan mudah untuk memohon daripada consequentialism dan tata susila. Malangnya, itu tidak mungkin berlaku; ahli-ahli falsafah telah bekerja pada masalah-masalah ini untuk masa yang lama. Oleh itu, saya fikir satu-satunya tindakan adalah untuk mengakui bahawa kami sedang bekerja dari asas-asas yang tidak konsisten dan mengelirukan ke hadapan.