7.2.3 Ethics នៅក្នុងការរចនាការស្រាវជ្រាវ

Ethics នៅនឹងផ្លាស់ទីពីការព្រួយបារម្ភគ្រឿងកុំព្យូទ័រដើម្បីជាការព្រួយបារម្ភកណ្តាលដូច្នេះហើយវានឹងក្លាយជាប្រធានបទនៃការស្រាវជ្រាវមួយ។

នៅក្នុងយុគសម័យឌីជីថលក្រមសីលធម៌នឹងក្លាយទៅជាការស្រាវជ្រាវដ៏សំខាន់មួយដែលធ្វើឱ្យមានការស្រាវជ្រាវ។ នោះគឺនៅពេលអនាគតយើងនឹងតស៊ូតិចជាមួយអ្វីដែលអាចធ្វើបានហើយបន្ថែមទៀតជាមួយអ្វីដែលគួរធ្វើ។ នៅពេលនោះខ្ញុំរំពឹងថាវិធីសាស្ដ្រដែលមានមូលដ្ឋានលើច្បាប់របស់អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តសង្គមនិងវិធីសាស្ដ្រពិសេសនៃអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទិន្នន័យនឹងវិវត្តឆ្ពោះទៅរកអ្វីមួយដូចវិធីដែលមានមូលដ្ឋានលើគោលការណ៍ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងជំពូកទី 6. ខ្ញុំក៏រំពឹងផងដែរថាក្រមសីលធម៌កាន់តែខ្លាំងឡើងវានឹង រីកលូតលាស់ដូចជាប្រធានបទនៃការស្រាវជ្រាវវិធីសាស្រ្តមួយ។ តាមរបៀបដូចគ្នាជាច្រើនដែលអ្នកស្រាវជ្រាវសង្គមបច្ចុប្បន្នចំណាយពេលវេលានិងកម្លាំងដើម្បីបង្កើតវិធីសាស្រ្តថ្មីៗដែលអាចឱ្យមានការវាយតម្លៃថោកជាងនិងត្រឹមត្រូវជាងនេះខ្ញុំរំពឹងថាយើងនឹងធ្វើការដើម្បីអភិវឌ្ឍវិធីសាស្រ្តដែលមានទំនួលខុសត្រូវខាងសីលធម៌។ ការផ្លាស់ប្តូរនេះនឹងកើតឡើងមិនគ្រាន់តែដោយសារតែក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវខ្វល់អំពីក្រមសីលធម៌ទេប៉ុន្តែក៏ដោយសារតែពួកគេយកចិត្តទុកដាក់អំពីក្រមសីលធម៌ដែលជាមធ្យោបាយដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវសង្គម។

ឧទាហរណ៍នៃនិន្នាការនេះគឺការស្រាវជ្រាវលើ ភាពឯកជនភាពខុសគ្នា (Dwork 2008) ។ សូមស្រមៃថាឧទាហរណ៍មន្ទីរពេទ្យមានកំណត់ត្រាសុខភាពលម្អិតហើយអ្នកស្រាវជ្រាវចង់ដឹងពីគំរូនៃទិន្នន័យទាំងនេះ។ ក្បួនដោះស្រាយឯកជនខុសគ្នាអាចឱ្យអ្នកស្រាវជ្រាវស្វែងយល់អំពីគំរូសរុប (ឧទាហរណ៍មនុស្សដែលជក់បារីហាក់ដូចជាមានជំងឺមហារីក) ខណៈពេលដែលកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការរៀនសូត្រអំពីលក្ខណៈនៃបុគ្គលណាម្នាក់។ ការអភិវឌ្ឍនៃក្បួនដោះស្រាយរក្សាភាពឯកជនទាំងនេះបានក្លាយទៅជាតំបន់ស្រាវជ្រាវយ៉ាងសកម្ម។ សូមមើល Dwork and Roth (2014) សម្រាប់ការព្យាបាលដែលមានរយៈពេលវែង។ ភាពជាឯកជនភាពខុសគ្នាគឺជាឧទាហរណ៍មួយនៃសហគមន៍ស្រាវជ្រាវដែលយកលំនាំតាមសីលធម៌នាំវាទៅជាគម្រោងស្រាវជ្រាវហើយបន្ទាប់មកធ្វើឱ្យមានវឌ្ឍនភាពលើវា។ នេះគឺជាគំរូមួយដែលខ្ញុំគិតថាយើងនឹងឃើញកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងវិស័យស្រាវជ្រាវដទៃទៀត។

ដោយសារអំណាចរបស់អ្នកស្រាវជ្រាវជាញឹកញាប់ដោយសហការជាមួយក្រុមហ៊ុននិងរដ្ឋាភិបាលបន្តរីកចម្រើនវានឹងក្លាយជាការពិបាកកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ដើម្បីចៀសវាងបញ្ហាក្រមសីលធម៌ដ៏ស្មុគស្មាញ។ វាជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនិងអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រសង្គមជាច្រើនចាត់ទុកបញ្ហាសីលធម៌ទាំងនេះថាជាជញ្ជាំងដែលត្រូវជៀសវាង។ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាការជៀសវាងនឹងក្លាយជាមិនអាចទុកចិត្តបានជាយុទ្ធសាស្រ្ត។ ក្នុងនាមជាសហគមន៍មួយយើងអាចដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះបានប្រសិនបើយើងលោតនិងដោះស្រាយវាដោយការច្នៃប្រឌិតនិងការខិតខំប្រឹងប្រែងដែលយើងអនុវត្តចំពោះបញ្ហាស្រាវជ្រាវផ្សេងទៀត។