សម្រាប់ការពិពណ៌នាលម្អិតបន្ថែមអំពីគម្រោងរបស់ Blumenstock និងសហការីសូមមើលជំពូកទី 3 នៃសៀវភៅនេះ។
Gleick (2011) ផ្តល់នូវទិដ្ឋភាពប្រវត្តិសាស្រ្តអំពីការផ្លាស់ប្តូរសមត្ថភាពរបស់មនុស្សជាតិក្នុងការប្រមូលរក្សាទុកបញ្ជូននិងដំណើរការព័ត៌មាន។
សម្រាប់ការណែនាំអំពីអាយុឌីជីថលដែលផ្តោតលើគ្រោះថ្នាក់ដែលមានសក្តានុពលដូចជាការរំលោភសិទ្ធិឯកជនសូមមើល Abelson, Ledeen, and Lewis (2008) និង Mayer-Schönberger (2009) ។ សម្រាប់ការណែនាំអំពីអាយុឌីជីថលដែលផ្តោតលើឱកាសសូមមើល Mayer-Schönberger and Cukier (2013) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីក្រុមហ៊ុនដែលលាយការពិសោធន៍ទៅជាទម្លាប់អនុវត្តសូមមើល Manzi (2012) និងដើម្បីដឹងពីក្រុមហ៊ុនដែលតាមដានឥរិយាបថនៅលើពិភពលោកសូមមើល Levy and Baracas (2017) ។
ប្រព័ន្ធអាយុឌីជីថលអាចជាឧបករណ៍និងវត្ថុនៃការសិក្សា។ ឧទាហរណ៍អ្នកប្រហែលជាចង់ប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមដើម្បីវាស់វែងមតិសាធារណៈឬអ្នកប្រហែលជាចង់យល់ពីផលប៉ះពាល់នៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមតាមមតិសាធារណៈ។ ក្នុងករណីមួយប្រព័ន្ធឌីជីថលដើរតួជាឧបករណ៍មួយដែលអាចជួយអ្នកធ្វើការវាស់ថ្មី។ ក្នុងករណីផ្សេងទៀតប្រព័ន្ធឌីជីថលគឺជាវត្ថុនៃការសិក្សា។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីភាពខុសគ្នានេះសូមមើល Sandvig and Hargittai (2015) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមស្តីពីការរចនាស្រាវជ្រាវនៅក្នុងវិទ្យាសាស្ត្រសង្គមសូមមើល King, Keohane, and Verba (1994) , Singleton and Straits (2009) និង Khan and Fisher (2013) ។
Donoho (2015) ពិពណ៌នាអំពីវិទ្យាសាស្រ្តទិន្នន័យជាសកម្មភាពរបស់មនុស្សដែលរៀនពីទិន្នន័យហើយវាផ្តល់នូវប្រវត្តិសាស្រ្តនៃវិទ្យាសាស្រ្តទិន្នន័យដោយរកប្រភពប្រាជ្ញាពីវាលទៅឱ្យអ្នកប្រាជ្ញដូចជា Tukey, Cleveland, Chambers និង Breiman ។
សម្រាប់ស៊េរីនៃរបាយការណ៍ជាលើកដំបូងមនុស្សអំពីការធ្វើការស្រាវជ្រាវសង្គមនៅក្នុងអាយុឌីជីថលសូមមើល Hargittai and Sandvig (2015) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការលាយទិន្នន័យ readymade និង custommade សូមមើល Groves (2011) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការបរាជ័យនៃ "អនាមិក" សូមមើលជំពូកទី 6 នៃសៀវភៅនេះ។ បច្ចេកទេសទូទៅដូចគ្នាដែល Blumenstock និងសហសេវិកធ្លាប់ប្រើដើម្បីបកស្រាយពីទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្សអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីគុណសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានសក្តានុពលរួមទាំងការតំរង់ទិសផ្លូវភេទជាតិពន្ធុសាសនានិងទស្សនៈនយោបាយនិងការប្រើប្រាស់សារធាតុញៀន (Kosinski, Stillwell, and Graepel 2013) ។