6.7.2 ដាក់ដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងស្បែកជើងរបស់ផ្សេងទៀតដែលអ្នកគ្រប់គ្នា

ជារឿយៗអ្នកស្រាវជ្រាវផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើគោលបំណងវិទ្យាសាស្ត្រនៃការងាររបស់ពួកគេដែលពួកគេឃើញពិភពលោកតែតាមរយៈកែវភ្នែកនោះ។ ភាពមិនប្រក្រតីនេះអាចនាំឱ្យមានការវិនិច្ឆ័យសីលធម៌អាក្រក់។ ដូច្នេះនៅពេលអ្នកគិតអំពីការសិក្សារបស់អ្នកព្យាយាមស្រមៃមើលថាអ្នកចូលរួមអ្នកពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀតនិងអ្នកកាសែតអាចមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះការសិក្សារបស់អ្នក។ ការយកទស្សនវិស័យនេះគឺខុសគ្នាពីរូបភាពដែល អ្នក នឹងមានអារម្មណ៍នៅក្នុងមុខតំណែងទាំងនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញវាកំពុងព្យាយាមស្រមៃមើលថាតើ មនុស្សដទៃទៀត នឹងមានអារម្មណ៍បែបណាដែលជាដំណើរការមួយដែលអាចធ្វើឱ្យមានការយល់ចិត្ត (Batson, Early, and Salvarani 1997) ។ ការគិតពីការងាររបស់អ្នកពីទស្សនវិស័យផ្សេងគ្នាទាំងនេះអាចជួយអ្នកក្នុងការមើលឃើញបញ្ហានិងផ្លាស់ទីការងាររបស់អ្នកឱ្យមានតុល្យភាពក្រមសីលធម៌ប្រសើរជាងមុន។

លើសពីនេះទៀតនៅពេលស្រមើលស្រមៃពីការងាររបស់អ្នកពីទស្សនវិស័យរបស់អ្នកដទៃអ្នកគួរតែរំពឹងថាពួកគេទំនងជានឹងរៀបចំលើសេណារីយ៉ូដ៏អាក្រក់បំផុត។ ឧទាហរណ៍ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងការរំជើបរំជួលអារម្មណ៍អ្នករិះគន់មួយចំនួនបានផ្តោតលើលទ្ធភាពដែលវាអាចបណ្តាលឱ្យមានការធ្វើអត្តឃាតដែលជាការប្រថុយប្រថានទាបប៉ុន្តែមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។ នៅពេលដែលអារម្មណ៍របស់មនុស្សត្រូវបានធ្វើឱ្យសកម្មហើយពួកគេផ្តោតលើសេណារីយ៉ូដ៏អាក្រក់បំផុតពួកគេអាចនឹងបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវលទ្ធភាពនៃព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អាក្រក់បំផុតដែលកើតឡើងនេះ (Sunstein 2002) ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការពិតដែលថាមនុស្សអាចមានប្រតិកម្មនឹងអារម្មណ៍មិនមានន័យថាអ្នកគួរតែបោះបង់ចោលពួកគេដោយមិនដឹងខ្លួនមិនសមហេតុផលឬល្ងីល្ងើ។ យើងទាំងអស់គ្នាគួរតែមានចិត្ដរាបទាបគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដឹងថាគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងមានទស្សនៈល្អឥតខ្ចោះអំពីក្រមសីលធម៌ទេ។