6.7.1 IRB បានជាន់មួយនេះគឺមិនមែនពិតាន

អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើនហាក់ដូចជាមានទស្សនៈខុសឆ្គងរបស់ IRB ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតពួកគេចាត់ទុកថាវាជាការិយាធិបតេយ្យដ៏រអាក់រអួលមួយ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលដំណាលគ្នាពួកគេក៏ចាត់ទុកថាវាជាអាជ្ញាកណ្តាលចុងក្រោយនៃការសម្រេចចិត្តខាងសីលធម៌។ នោះគឺអ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើនហាក់ដូចជាជឿជាក់ថាប្រសិនបើ IRB យល់ព្រមលើវានោះវាត្រូវតែមានសុពលភាព។ ប្រសិនបើយើងទទួលស្គាល់នូវដែនកំណត់ជាក់ស្តែងពិតប្រាកដរបស់ IRB ដូចដែលពួកវាបច្ចុប្បន្នមានហើយនិងមានពួកគេជាច្រើន (Schrag 2010, 2011; Hoonaard 2011; Klitzman 2015; King and Sands 2015; Schneider 2015) ហើយយើងជាអ្នកស្រាវជ្រាវត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែម សម្រាប់ក្រមសីលធម៌នៃការស្រាវជ្រាវរបស់យើង។ IRB គឺជាកម្រាលមួយដែលមិនមានពិដានហើយគំនិតនេះមានផលប៉ះពាល់ធំ ៗ ពីរ។

ទីមួយ IRB គឺជាជាន់មួយ មានន័យថាប្រសិនបើអ្នកកំពុងធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នដែលទាមទារការពិនិត្យឡើងវិញរបស់ IRB នោះអ្នកគួរតែធ្វើតាមច្បាប់ទាំងនោះ។ នេះអាចមើលទៅហាក់ដូចជាជាក់ស្តែងប៉ុន្តែខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ថាមនុស្សមួយចំនួនហាក់ដូចជាចង់ជៀសវាងពី IRB ។ តាមការពិតប្រសិនបើអ្នកកំពុងធ្វើការក្នុងវិស័យដែលមិនមានលក្ខណៈត្រឹមត្រូវខាងសីលធម៌នោះ IRB អាចជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏មានអំណាច។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើតាមច្បាប់របស់ពួកគេពួកគេគួរតែឈរនៅពីក្រោយអ្នកប្រសិនបើមានអ្វីខុសឆ្គងជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវរបស់អ្នក (King and Sands 2015) ។ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើតាមច្បាប់របស់ពួកគេអ្នកអាចបញ្ចប់ដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងស្ថានភាពលំបាក។

ទីពីរ, IRB មិនមានពិដាន មានន័យថាគ្រាន់តែបំពេញសំណុំបែបបទរបស់អ្នកហើយធ្វើតាមច្បាប់គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ក្នុងស្ថានភាពជាច្រើនអ្នកជាអ្នកស្រាវជ្រាវដែលជាអ្នកដែលដឹងបំផុតអំពីរបៀបធ្វើសីលធម៌។ នៅទីបំផុតអ្នកគឺជាអ្នកស្រាវជ្រាវនិងការទទួលខុសត្រូវសីលធម៌ស្ថិតនៅជាមួយអ្នក។ វាជាឈ្មោះរបស់អ្នកនៅលើក្រដាស។

មធ្យោបាយមួយដើម្បីធានាថាអ្នកព្យាបាល IRB ជាជាន់មួយហើយមិនពិដានគឺត្រូវដាក់បញ្ចូលផ្នែកបន្ថែមសីលធម៌នៅក្នុងឯកសាររបស់អ្នក។ តាមការពិតអ្នកអាចរៀបចំសេចក្តីបន្ថែមក្រមសីលធម៌របស់អ្នកមុនពេលការសិក្សារបស់អ្នកចាប់ផ្តើមសូម្បីតែដើម្បីបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងពន្យល់ពីការងាររបស់អ្នកទៅមិត្តភក្តិនិងសាធារណជន។ ប្រសិនបើអ្នកយល់ថាអ្នកមិនសូវកក់ក្ដៅក្នុងការសរសេរការបន្ថែមខាងសីលធម៌របស់អ្នកនោះការសិក្សារបស់អ្នកប្រហែលជាមិនមានតុល្យភាពក្រមសីលធម៌ត្រឹមត្រូវទេ។ បន្ថែមលើការជួយអ្នកក្នុងការវិភាគរោគវិនិច្ឆ័យការងាររបស់អ្នកការបោះពុម្ពផ្សាយខាងក្រមសីលធម៌របស់អ្នកនឹងជួយឱ្យអ្នកស្រាវជ្រាវធ្វើការពិភាក្សាអំពីបញ្ហាក្រមសីលធម៌និងបង្កើតនូវបទដ្ឋានសមស្របដោយផ្អែកលើឧទាហរណ៍ពីការស្រាវជ្រាវជាក់ស្ដែង។ តារាង 6.3 បង្ហាញពីឯកសារស្រាវជ្រាវជាក់ស្ដែងដែលខ្ញុំគិតថាមានការពិភាក្សាល្អអំពីក្រមសីលធម៌នៃការស្រាវជ្រាវ។ ខ្ញុំមិនយល់ស្របជាមួយពាក្យបណ្តឹងទាំងអស់ដោយអ្នកនិពន្ធនៅក្នុងការពិភាក្សាទាំងនេះទេប៉ុន្តែពួកគេគឺជាឧទាហរណ៍ទាំងអស់នៃអ្នកស្រាវជ្រាវដែលធ្វើសកម្មភាពដោយ សុចរិតភាព ក្នុងន័យដែលបានកំណត់ដោយ Carter (1996) : ក្នុងករណីនីមួយៗ (1) អ្នកស្រាវជ្រាវសម្រេចចិត្តថាអ្វីដែលពួកគេគិតថាត្រឹមត្រូវ ហើយអ្វីដែលខុស (2) ពួកគេធ្វើសកម្មភាពដោយផ្អែកលើអ្វីដែលពួកគេបានសម្រេចចិត្តសូម្បីតែនៅឯការចំណាយផ្ទាល់ខ្លួន។ ហើយ (3) ពួកគេបង្ហាញជាសាធារណៈថាពួកគេធ្វើសកម្មភាពដោយផ្អែកលើការវិភាគសីលធម៌របស់ពួកគេអំពីស្ថានភាព។