6.6.4 تصمیم گیری در مواجهه با عدم قطعیت

عدم قطعیت نمی نیاز به انفعال منجر شود.

منطقه چهارم و نهایی که من انتظار دارم که محققان برای مبارزه با آن تصمیم بگیرند، در صورت عدم اطمینان تصمیم می گیرند. به این ترتیب، پس از تمام فلسفه سازی و تعادل، اخلاق تحقیق شامل تصمیم گیری در مورد آنچه که انجام می دهید و چه چیزی انجام نمی شود. متاسفانه، این تصمیمات اغلب باید بر اساس اطلاعات ناقص ساخته شود. به عنوان مثال، هنگام طراحی Encore، محققان ممکن است مایل به دانستن احتمال این که کسی به پلیس مراجعه کند. محققان ممکن است هنگام طراحی مشکالت احساسی مایل به دانستن احتمال این که در برخی از شرکت کنندگان افسردگی ایجاد کنند. این احتمالات احتمالا بسیار کم بود، اما قبل از اینکه تحقیق انجام شود، آنها ناشناخته بودند. و، به این دلیل که هیچ پروژه اطلاعاتی را در مورد رویدادهای ناخواسته ردیابی نمی کند، این احتمالا هنوز شناخته شده نیستند.

عدم قطعیت ها در پژوهش های اجتماعی در عصر دیجیتال منحصر به فرد نیستند. وقتی گزارش Belmont ارزیابی سیستماتیک خطرات و منافع را توصیف کرد، به صراحت اذعان کرد که دقیقا به اندازه گیری دقیق آن دشوار است. با این حال، این عدم قطعیت ها در عصر دیجیتال شدیدتر است، زیرا تجربه ما با این نوع تحقیق کمتر و بخشی به دلیل ویژگی های تحقیق است.

با توجه به این عدم قطعیت، بعضی از مردم به نظر میرسد برای چیزی شبیه به "ایمن تر از عذرخواهی" حمایت می کنند که یک نسخه محاوره ای از Principle Precaution است . در حالی که این رویکرد منطقی، شاید حتی عاقلانه، به نظر می رسد؛ در واقع می تواند موجب آسیب شود؛ آن را برای پژوهش محترم است و این امر موجب می شود تا مردم از دیدگاه بیش از حد باری از وضعیت (Sunstein 2005) . به منظور درک مشکلات با اصل احتیاط، اجازه دهید در معرض مسمومیتی قرار بگیریم. این آزمایش حدود 700 هزار نفر را برنامه ریزی کرده بود و مطمئنا فرصتی بود که مردم در این آزمایش آسیب ببینند. اما فرصتی نیز برای این آزمایش وجود داشت که بتواند دانش را در اختیار کاربران فیس بوک و جامعه قرار دهد. بنابراین، در حالی که اجازه دادن به آزمایش یک خطر بود (به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است)، جلوگیری از آزمایش نیز خطر بود، زیرا می تواند دانش ارزشمند تولید کند. البته، انتخاب بین آزمایش انجام شده و انجام آزمایش نبود؛ بسیاری از اصلاحات احتمالی در طراحی وجود داشت که ممکن است آن را به یک تعادل اخلاقی متفاوت تبدیل کند. با این حال، در برخی مواقع، محققان می توانند بین انجام یک مطالعه و عدم انجام آن اختلاف نظر داشته باشند و در هر دو عمل و بی اثر خطرات وجود دارد. تمرکز فقط بر خطرات عمل نادرست است. به سادگی، هیچ روش خطرناکی وجود ندارد.

حرکت فراتر از اصل پیشگیری، یکی از راه های مهم برای تصمیم گیری در مورد تصمیم گیری نااطمینانی، استاندارد کم خطر است . این استاندارد تلاش می کند تا خطر یک مطالعه خاص را در برابر خطراتی که شرکت کنندگان در زندگی روزمره خود، مانند ورزش و رانندگی اتومبیل ها انجام می دهند، ارزیابی کنند (Wendler et al. 2005) . این رویکرد ارزشمند است، زیرا ارزیابی اینکه آیا چیزی با استاندارد حداقل ریسک مطابقت دارد، آسان تر از ارزیابی سطح واقعی خطر است. به عنوان مثال، در بیماری های عاطفی، قبل از شروع مطالعه، محققان می توانستند محتوای هیجانی فید های خبری را در آزمایش با سایر اخبار خبری در فیس بوک مقایسه کنند. اگر آنها مشابه بودند، محققان می توانست نتیجه بگیرد که این آزمایش حداقل استاندارد ریسک را در بر دارد (MN Meyer 2015) . و آنها می توانند این تصمیم را حتی اگر سطح مطلق خطر را نمی دانند، بپذیرند . همین روش می تواند به Encore اعمال شود. در ابتدا، Encore درخواست هایی را برای وبسایت هایی که حساس به نظر می رسید، نظیر گروه های ممنوعه سیاسی در کشورهایی با دولت های سرکوبگر ایجاد کرد. به همین ترتیب، برای شرکت کنندگان در کشورهای خاص، خطر حداقل نداشت. با این حال، نسخه تجدید نظر Encore که تنها باعث ایجاد درخواست برای توییتر، فیس بوک و یوتیوب شد، خطر کمتری بود زیرا درخواست ها در این سایت ها در مرور وب معمولی (Narayanan and Zevenbergen 2015) .

ایده دوم مهم در تصمیم گیری در مورد مطالعات با خطر ناشناخته، تجزیه و تحلیل قدرت است ، که به محققان اجازه می دهد محاسبه اندازه نمونه ای که مورد نیاز باشد تا به طور قابل اعتماد اثر یک اندازه داده شود (Cohen 1988) . اگر مطالعه شما ممکن است شرکت کنندگان را در معرض خطر و حتی حداقل خطر قرار دهد، آنگاه اصل مزایا پیشنهاد می کند که شما باید حداقل مقدار خطر مورد نیاز برای دستیابی به اهداف تحقیقاتی خود را تحمیل کنید. (به اصل اصل کاهش در فصل 4 نگاه کنید). با وجودی که برخی از محققان وسواس می کنند که مطالعات خود را تا حد ممکن بزرگ کنند، اخلاق تحقیق نشان می دهد که محققان باید مطالعات خود را به اندازه کوچک انجام دهند. تجزیه و تحلیل قدرت جدید، البته، البته نیست، اما تفاوت بین روش است که آن را در عصر آنالوگ و چگونگی استفاده از آن امروز استفاده می شود وجود دارد. در عصر انحصار، محققان به طور کلی تجزیه و تحلیل قدرت را انجام دادند تا اطمینان حاصل شود که مطالعه آنها خیلی کوچک نیست (به عنوان مثال، کم قدرت). در حال حاضر، با این حال، محققان باید تجزیه و تحلیل قدرت را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که مطالعه آنها خیلی بزرگ نیست (یعنی بیش از حد).

استاندارد حداقل خطر و تجزیه و تحلیل قدرت به شما در مورد تحقیقات و طراحی طراحی کمک می کند، اما آنها اطلاعات جدیدی را در مورد اینکه چگونه ممکن است شرکت کنندگان در مورد مطالعه شما احساس کنند و چه چیزی ممکن است از شرکت در آن تجربه کنند، ارائه نمی دهد. راه دیگری برای مقابله با عدم اطمینان این است که جمع آوری اطلاعات اضافی، که منجر به نظرسنجی های پاسخ اخلاقی و دادگاه های مقدماتی شود.

در نظر سنجی اخلاقی-پاسخ، محققان در حال حاضر یک شرح مختصر از یک پروژه تحقیقاتی پیشنهاد شده و پس از آن دو سوال بپرسید:

• (Q1) "اگر کسی به شما مراقبت در مورد یکی از شرکت کنندگان نامزد برای این آزمایش بودند، شما می خواهید که فرد به عنوان یکی از شرکت کنندگان شامل؟": [بله]، [من هیچ تنظیمات]، [بدون]
• (Q2) "آیا فکر می کنید که محققان باید اجازه داده شود تا با این آزمایش؟": [بله]، [بله، اما با احتیاط]، [من مطمئن نیستم]، [بدون]

پس از هر سوال، پاسخ دهندگان یک فضای فراهم می کنند که در آن آنها می توانند پاسخ خود را توضیح دهند. در نهایت، پاسخ دهندگان - که ممکن است شرکت کنندگان بالقوه یا افرادی که از یک بازار کار میکرو استوک (به عنوان مثال، Amazon Mechanical Turk) استخدام شده باشند، پاسخ برخی از سوالات جمعیتی اولیه (Schechter and Bravo-Lillo 2014) .

نظرسنجی اخلاقی پاسخ سه ویژگی دارد که به نظر من جذاب است. اولا آنها قبل از انجام یک مطالعه انجام می شود و بنابراین می توانند قبل از آغاز تحقیق، مشکلات را پیشگیری کنند (در مقایسه با رویکردهایی که مانع واکنش های جانبی می شوند). دوم، پاسخ دهندگان در نظرسنجی های پاسخ اخلاقی به طور معمول محقق نمی شوند و بنابراین این کار پژوهشگران را کمک می کند تا مطالعه خود را از دیدگاه عموم مردم ببینند. در نهایت، نظرسنجی های اخلاقی پاسخ به محققان را قادر می سازد تا نسخه های متعددی از یک پروژه تحقیقاتی را برای ارزیابی توازن درک اخلاقی در نسخه های مختلف یک پروژه انجام دهند. با این حال، یکی از محدودیت های نظرسنجی های اخلاقی پاسخ این است که مشخص نیست چگونه می توان بین طرح های پژوهشی مختلف با توجه به نتایج بررسی تصمیم گرفت. اما، با وجود این محدودیت ها، نظرسنجی های اخلاقی پاسخ به نظر می رسد مفید باشد؛ در واقع، Schechter and Bravo-Lillo (2014) گزارش از مطالعه برنامه ریزی شده در پاسخ به نگرانی های مطرح شده توسط شرکت کنندگان در یک نظرسنجی اخلاقی پاسخ داد.

در حالیکه نظرسنجیهای اخلاقی میتوانند برای ارزیابی واکنش به تحقیقات پیشنهادی مفید باشند، آنها نمیتوانند احتمال یا شدت عوارض جانبی را اندازهگیری کنند. یکی از راه هایی که محققان پزشکی با عدم اطمینان در محیط های پر خطر مواجه می شوند این است که انجام آزمایش های مرحله ای - رویکردی که ممکن است در برخی تحقیقات اجتماعی مفید باشد. هنگام آزمایش اثربخشی دارو جدید، محققان بلافاصله به یک کارآزمایی بالینی تصادفی بزرگ راه نمی یابند. در عوض، ابتدا دو نوع تحقیق را انجام می دهند. در ابتدا، در یک محاکمه فاز I، محققان به ویژه در یافتن دوز سالم تمرکز کرده و این مطالعات شامل تعداد کمی از افراد می شود. هنگامی که یک دوز ایمن مشخص شد، آزمایشات مرحله دوم اثربخشی دارو را ارزیابی می کند؛ این بدین معنی است که توانایی آن برای کار در بهترین شرایط (Singal, Higgins, and Waljee 2014) . تنها پس از مطالعات فاز I و II تکمیل شده، یک داروی جدید مجاز به ارزیابی در یک کارآزمایی بالینی تصادفی بزرگ است. در حالی که ساختار دقیق مطالعات مرحله ای که در توسعه داروهای جدید استفاده می شود، مناسب نیست برای تحقیقات اجتماعی، زمانی که با عدم اطمینان مواجه شد، محققان می توانند مطالعات کوچکتری را که به صراحت بر ایمنی و کارآیی تمرکز کرده اند، اجرا کنند. به عنوان مثال، با Encore، شما می توانید محققان را با شرکت کنندگان در کشورهای با حاکمیت قانون قوی شروع کنید.

با هم، این چهار رویکرد - استاندارد حداقل خطر، تجزیه و تحلیل قدرت، نظرسنجی های اخلاقی-پاسخ، و محاکمات صحنه - می تواند به شما در راه معقولی ادامه دهد حتی در صورت عدم اطمینان. عدم قطعیت نباید منجر به بی ثباتی شود.