علاوه بر این پنج اصل کلی طراحی، من مایل به ارائه دو توصیه دیگر نیز هستم. اول، واکنش فوری که ممکن است در زمانی که شما یک پروژه همکاری توجیه می کنید روبرو شویم: "هیچکس مشارکت نخواهد کرد." البته این ممکن است درست باشد. در حقیقت، کمبود مشارکت، بزرگترین خطر روبرو شدن با پروژه های همکاری مشترک است. با این حال، این اعتراض معمولا از تفکر در مورد وضعیت در راه اشتباه است. بسیاری از مردم با خود شروع به کار می کنند: "من مشغول هستم؛ من این کار را نمی کنم و من کسی را نمی شناسم که این کار را انجام دهد. بنابراین، هیچکس این کار را انجام نخواهد داد. »به جای شروع کار با خودتان و شروع کار، باید با کل جمعیت افرادی که به اینترنت متصل شده و کار می کنند، شروع کنید. اگر فقط یک نفر در یک میلیون نفر از این افراد شرکت کند، پروژه شما می تواند موفقیت باشد اما اگر تنها یک میلیارد نفر شرکت کنند، پروژه شما احتمالا یک شکست خواهد بود. از آنجایی که شهود ما در تشخیص بین یک در یک میلیون و یک در یک میلیارد نیست، ما باید اذعان کنیم که بسیار دشوار است که بدانیم پروژه ها مشارکت کافی را ایجاد خواهند کرد.
برای ایجاد این بتن بیشتر بیائیم به باغ وحش کهکشان برویم. تصور کنید کوین شواینسکی و کریس لینتون، دو ستاره شناس که در یک آکواریوم در آکواریوم فکر می کنند در مورد باغ وحش کهکشان است. آنها هرگز حدس زده نشدند و هرگز نمیتوان حدس زدند که آیدا برگز، یک مادر مادری مادری 2 که در پورتوریکو زندگی می کند، در نهایت یک هفته یکصد ستاره کهکشان را طبقه بندی می کند (Masters 2009) . یا در مورد دیوید بیکر، بیوشیمی که در سیاتل در حال توسعه Foldit کار می کند، مورد توجه قرار گیرد. او هرگز پیش بینی نکرد که کسی از McKinney، تگزاس اسکات Boots Zaccanelli که روزی به عنوان یک خریدار برای یک کارخانه شیر کار می کند، شب های خود را با پروتئین های تاشو خراب کند، و در نهایت به تعداد شش رتبه بندی در Foldit افزایش یابد Zaccaenlli، از طریق بازی، ارائه یک طراحی برای یک نوع با ثبات تر fibronectin که بیکر و گروه خود را چنین امیدوار بود که آنها تصمیم گرفتند آن را در آزمایشگاه خود (Hand 2010) سنتز. البته، Aida Berges و Scott Zaccanelli غیر معمول هستند، اما این قدرت اینترنت است: با میلیاردها نفر، آن را معمولی برای پیدا کردن غیر معمول است.
دوم، با توجه به این مشکل با پیش بینی مشارکت، من می خواهم به شما یادآوری کنم که ایجاد یک پروژه همکاری مشترک می تواند خطرناک باشد. شما می توانید تلاش زیادی برای ساخت یک سیستم انجام دهید که هیچکس نمی خواهد از آن استفاده کند. به عنوان مثال، ادوارد کاسترونووا، یکی از محققان برجسته در زمینه اقتصاد دنیای مجازی است که با کمک 250،000 دلاری از بنیاد MacArthur مسلح شده و از طرف تیمی از توسعه دهندگان پشتیبانی می شود که تقریبا دو ساله تلاش می کند تا دنیای مجازی را که در آن می تواند آزمایش های اقتصادی انجام دهد. در نهایت، تلاش تمام شد یک شکست بود، زیرا هیچ کس نمی خواست در دنیای مجازی Castonova بازی کند؛ فقط خیلی سرگرم کننده نبود (Baker 2008) .
با توجه به عدم قطعیت در مورد مشارکت، که سخت است از بین بردن، من پیشنهاد می کنم که شما سعی می کنید از تکنیک های راه اندازی ناب استفاده کنید (Blank 2013) : ساخت نمونه های ساده با استفاده از نرم افزار بی نظیر و ببینید آیا می توانید قبل از سرمایه گذاری توسعه نرم افزار سفارشی به عبارت دیگر، زمانی که شما شروع به آزمایش آزمایشی می کنید، پروژه شما نمی تواند - و نباید - به نظر می رسد به عنوان Galaxy Zoo یا eBird. این پروژه ها، همانطور که در حال حاضر هستند، نتایج سالها تلاش تیم های بزرگ است. اگر پروژه شما در حال شکست خوردن باشد و این یک احتمال واقعی است، پس شما می خواهید سریع شکست بخورید.