نظرسنجی های استاندارد برای شرکت کنندگان خسته کننده است که می تواند تغییر کند و باید تغییر کند.
تا کنون، به شما در مورد رویکردهای جدیدی که می خواستم با مصاحبه های کامپیوتری تسهیل شود، به شما گفتم. با این حال، یک ناکامی در مصاحبه های کامپیوتری، این است که هیچ مصاحبۀ انسانی برای کمک به ایجاد و حفظ مشارکت وجود ندارد. این یک مشکل است، زیرا بسیاری از نظرسنجی ها زمان گیر و خسته کننده هستند. بنابراین، در آینده، طراحان بررسی مجبور خواهند بود در اطراف شرکت کنندگان خود طراحی کنند و روند پاسخ دادن به سوالات را بیشتر لذت بخش و بازی کنند. این فرآیند گاهی به نام gamification نامیده می شود.
برای نشان دادن آنچه که یک بررسی سرگرم کننده می تواند به نظر می رسد، اجازه دهید در نظر گرفتن Friendense، یک نظرسنجی که به عنوان یک بازی در فیس بوک بسته بندی شده است. شاراد گول، زمستان میسون و دانکن واتس (2010) می خواستند برآورد کنند که چقدر مردم فکر می کنند که آنها مانند دوستانشان هستند و چقدر آنها واقعا دوستشان است. این سوال در مورد شباهت واقعی و درک نگرش به طور مستقیم در توانایی افراد در درک محیط اجتماعی آنهاست و پیامدهای قطبیت سیاسی و پویایی تغییرات اجتماعی دارد. به لحاظ مفهومی، شباهت نگرشی واقعی و درک شده یک چیز آسان برای اندازه گیری است. محققان می توانند از نظرات بسیاری در مورد نظراتشان بپرسند و سپس از دوستانشان در مورد نظراتشان بپرسند (این به اندازه گیری توافق نگرش واقعی اجازه می دهد) و می توانند از افراد زیادی بخواهند تا نگرش های دوستانشان را حدس بزنند (این به اندازه گیری توافق نگرش درک شده ) متأسفانه، از نظر منطقی بسیار دشوار است که از پاسخ گیرنده و دوست خود مصاحبه کند. بنابراین، Goel و همکارانش بررسی خود را به یک برنامه فیس بوک تبدیل کردند که سرگرم کننده بود.
پس از آنکه یک شرکت کننده موافقت کرد که در یک تحقیق تحقیق کند، برنامه یک دوستی را از حساب فیس بوک پاسخ دهنده انتخاب کرد و از یک سوال درباره نگرش دوستی پرسید (شکل 3.11). با پرسش هایی در مورد دوستان به طور تصادفی انتخاب شده، پاسخ دهنده همچنین سوالات خود را در مورد خودش پاسخ داد. پس از پاسخ دادن به یک سوال در مورد یک دوست، پاسخ دهنده گفت که آیا پاسخ او درست است یا اگر دوست او پاسخ ندهد، پاسخ دهنده توانست دوستش را تشویق کند تا مشارکت کند. بنابراین، نظرسنجی به وسیله استخدام ویروسی گسترش یافت.
سوالات نگرش از نظرسنجی اجتماعی عمومی اقتباس شده است. مثلا "آیا [دوست شما] نسبت به اسرائیلی ها نسبت به وضعیت فلسطین در خاورمیانه شادتر است" و "آیا [دوست شما] مالیات بیشتری را برای دولت برای تامین مراقبت های بهداشتی جهانی پرداخت می کند؟" در بالای این سوالات جدی ، محققان با سؤالاتی نادان تر مخلوط می شوند: «آیا [دوستت] نوشیدن شراب را بیش از آبجو می کنی؟» و «آیا [دوستت] نه توانایی خواندن عقاید، به جای اینکه بتواند پرواز کند؟» این پرسش های نادری باعث شد فرایند را برای شرکت کنندگان لذت بخش تر می کند و همچنین یک مقایسه جالب را ارائه می دهد: آیا توافق نگرشی برای سؤالات جدی سیاسی و برای سوالات نادری درباره نوشیدن و ابرقدرت ها مشابه خواهد بود؟
سه نتیجه اصلی از مطالعه وجود دارد. اولا، دوستان بیشتر به جواب مشابهی نسبت به غریبه ها می دادند، اما حتی دوستان نزدیک نیز در حدود 30 درصد از پرسش ها مخالفت کردند. دوم، پاسخ دهندگان موافقت خود را با دوستان خود بیش از حد مورد ارزیابی قرار دادند. به عبارت دیگر، بیشتر تنوع نظرات که بین دوستان وجود دارد، متوجه نیستند. در نهایت، شرکت کنندگان به احتمال زیاد از اختلاف نظر با دوستان خود در مسائل جدی سیاست، به عنوان مسائل ناهموار در مورد نوشیدن و ابرقدرت ها آگاه هستند.
اگرچه برنامه متاسفانه دیگر در دسترس نیست، نمونه خوبی از این است که چگونه محققان میتوانند یک نظرسنجی استاندارد را به چیزی جذاب تبدیل کنند. به طور کلی، با برخی از خلاقیت و کار طراحی، ممکن است تجربه کاربر برای شرکت کنندگان در نظرسنجی را بهبود بخشد. بنابراین، دفعه بعد که شما در حال طراحی یک نظرسنجی هستید، لحظه ای فکر کنید که می توانید در مورد آنچه که شما می توانید انجام دهید برای ایجاد تجربه بهتر برای شرکت کنندگان خود. برخی ممکن است از این نگران باشند که این گام ها به سمت تولید می تواند کیفیت داده ها را آسیب برساند، اما من فکر می کنم شرکت کنندگان خسته به اندازه کافی کیفیت داده ها را تهدید می کنند.
کار Goel و همکارانش موضوع موضوع بعدی را نشان می دهد: پیوند دادن نظرسنجی ها به منابع داده های بزرگ. در این مورد، محققان به طور خودکار با پیوستن به بررسی خود با فیس بوک به لیستی از دوستان شرکت کنندگان دسترسی داشتند. در بخش بعدی، ارتباطات بین نظرسنجی ها و منابع داده بزرگ را با جزئیات بیشتری در نظر خواهیم گرفت.