نظرسنجی های سنتی بسته اند، خسته کننده و از زندگی حذف شده اند. اکنون می توانیم سوالاتی را که باز، سرگرم کننده تر و جالب تر در زندگی هستند، بپرسیم.
در کل چارچوب خطای بررسی، محققان را تشویق می کند تا در مورد تحقیقات تحقیقاتی به عنوان یک فرآیند دو بخش فکر کنند: جمع آوری پاسخ دهندگان و سوالات آنها. در بخش سوم، من بحث کردم که چگونه عصر دیجیتال چگونه تغییر می کند که چگونه پاسخ دهندگان را استخدام می کنیم، و در حال حاضر من بحث خواهم کرد که چگونه محققان را قادر می سازد تا از طریق روش های جدید سوالات خود را مطرح کنند. این رویکردهای جدید را می توان با نمونه های احتمالی یا نمونه های غیر احتمالی مورد استفاده قرار داد.
یک حالت نظرسنجی محيطی است که در آن سوالات پرسيده می شود و می تواند بر روی اندازه گیری تاثیر (Couper 2011) . در اولین دوره تحقیق تحقیق، شایع ترین حالت چهره به چهره بود، در حالی که در دوره دوم، تلفن بود. بعضی از محققان دوره سوم تحقیقات تحقیق را فقط به عنوان یک گسترش روش های نظرسنجی شامل کامپیوتر و تلفن همراه می دانند. با این حال، عصر دیجیتال بیش از یک تغییر در لوله هایی است که از طریق آن پرسش ها و پاسخ ها جریان می یابد. در عوض، انتقال از آنالوگ به دیجیتال امکان پذیر است و به احتمال زیاد، محققان را مجبور به تغییر نحوه درخواست سؤال می کند.
مطالعه مایکل شوبر و همکارانش (2015) نشان می دهد که مزایای تنظیم رویکردهای سنتی برای بهتر سازگاری با سیستم های ارتباطی دیجیتال سن. در این مطالعه، Schober و همکارانش روش های مختلفی را برای پرسیدن سوالات افراد از طریق تلفن همراه مقایسه کردند. آنها داده های جمع آوری شده را از طریق مکالمات صوتی مقایسه می کردند که می توانستند ترجمه طبیعی از رویکردهای دومین دوره، جمع آوری داده ها از طریق بسیاری از میکروسوروهای ارسالی از طریق پیام های متنی، یک رویکرد بدون سابقه آشکار. آنها دریافتند که میکروسوروهای ارسالی از طریق پیامهای متنی، به داده های با کیفیت بالاتر از مصاحبه های صوتی منجر می شوند. به عبارت دیگر، به سادگی انتقال رویکرد قدیمی به محیط جدید به داده های با کیفیت بالاتر منجر نمی شود. در عوض، با شفاف سازی در مورد توانایی ها و هنجارهای اجتماعی در اطراف تلفن های همراه، شوکر و همکارانش توانستند راهی بهتر برای سوالاتی که منجر به پاسخ های با کیفیت بالا می شد، ایجاد کنند.
جنبه های مختلفی که در طول آن محققان می توانند حالت های بررسی دسته بندی وجود دارد، اما من فکر می کنم از ویژگی های مهم بسیاری از حالت های نظرسنجی دیجیتال سن این است که آنها اداره کامپیوتر می باشد، به جای-مصاحبه اداره (به عنوان در نظر سنجی تلفنی و چهره به چهره) . با توجه به مصاحبه شونده های انسانی از فرایند جمع آوری داده ها، مزایای فراوانی را ارائه می دهد و برخی از مشکلات را به همراه می آورد. از لحاظ فوائد، از بین بردن مصاحبه گران انسانی می تواند منحرف بودن مطلوبیت اجتماعی را کاهش دهد، تمایل برای پاسخ دهندگان سعی می کند خود را در بهترین حالت ممکن ارائه دهد، مثلا، رفتار نامطلوب تحت نظارت (به عنوان مثال، استفاده غیر قانونی مواد مخدر) و گزارش بیش از حد تشویق شده رفتار (به عنوان مثال، رای گیری) (Kreuter, Presser, and Tourangeau 2008) . از بین بردن مصاحبه گران انسانی نیز می تواند اثرات مصاحبه کننده را از بین ببرد، تمایل پاسخ ها به روش های ظریف با ویژگی های مصاحبه کننده انسان (West and Blom 2016) تاثیر می گذارد. علاوه بر بهبود بالقوه برای برخی از انواع سوالات، از بین بردن مصاحبه گران انسانی نیز به شدت هزینه ها را کاهش می دهد. زمان مصاحبه یکی از بزرگترین هزینه ها در تحقیقات تحقیق است و انعطاف پذیری را افزایش می دهد، زیرا پاسخ دهندگان می توانند هر زمان که میخواهند شرکت کنند، نه تنها زمانی که یک مصاحبه کننده در دسترس است . با این حال، از بین بردن مصاحبه کننده انسانی نیز برخی از چالش ها را ایجاد می کند. به طور خاص، مصاحبه گران می توانند با پاسخ دهندگان ارتباط برقرار کنند که می توانند میزان مشارکت را افزایش دهند، پرسش های گیج کننده را روشن کرده و مشارکت پاسخ دهندگان را در حالی که از یک پرسشنامه طولانی (به طور بالقوه خسته کننده) (Garbarski, Schaeffer, and Dykema 2016) بنابراین، تعویض از حالت نظرسنجی تحت نظارت مصاحبه کننده به یک رایانه، یک فرصت و چالش را ایجاد می کند.
بعد، من دو رویکرد نشان می دهم که چگونه محققان می توانند از ابزاری از عصر دیجیتال استفاده کنند تا سؤالات متفاوتی را مطرح کنند: اندازه گیری وضعیت های داخلی در یک زمان و مکان مناسب تر از طریق ارزیابی لحظه ای اکولوژیکی (بخش 3.5.1) و ترکیب نقاط قوت سوالات بازبینی و بازبینی بسته با استفاده از نظرسنجی ویکی (بخش 3.5.2). با این حال، حرکت به سمت سوء استفاده از رایانه، تقریبا همه پرسیدن، به این معنا است که ما باید شیوه های درخواستی را که برای شرکت کنندگان لذت بخش تر است طراحی کنیم، فرایندی که گاهی اوقات به نام gamification (بخش 3.5.3) باشد.